ตอนนี้ เที่ยงคืน ต้องบอกว่าสวัสดีวันใหม่ ไม่ต้องตกใจนะคะ ที่จริงบล็อกนี้เปนบล็อกต้าตงก้จริง แต่แหม....เจ้าของบล็อกก็ไม่ว่างตามข่าวเฟ่ยซะเท่าไร เพราะ.....ช่วงนี้ติดเรียน วันนี้มีเรื่องจะบ่นอ่ะ ขอระบายหน่อยนะคะ มันคงจะนี้ ถ้าคนเราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ต้องมีความรัก ไม่ต้องเศร้า ไม่ต้องมีน้ำตา แต่....ก็นะ มันเป็นไปไม่ได้ยุ่แร้ว เรารักตงก้จริง แต่!!เราก็รักคนๆนึงที่เท่าตงเหมือนกัน แถมรักมาก่อนตงอิก แต่(ทำไมฉันแต่เยอะจัง 55+) คำว่าเพื่อนมันขันกลางระหว่างเรา เขาให้เราได้แค่เพื่อน "เพื่อนงั้นหรอ" ทำไมนะ ทำไมเราไม่ยากได้เรยนะ ตอนนี้อ่ะ ทั้งๆที่เรารักเขาขนาดนี้ แต่เขาไม่รับรู้เลย อย่าถามเราว่าเราเคยบอกรักมันไหม แน่นอนเราเคยบอก แต่...มันก้เท่านั้น ไม่มี'ไรเกิดขึ้น แต่นั้นก้ถือว่าดีสำหรับเรา เพราะเรายังได้เป็นเพื่อนกัน แต่.....มันให้เราเพื่อน เราให้รักมัน ดูๆไป ยังไงเราทรมานยุ่ดี 55+ คนอ่านคงจะงง ว่ามาบ่นไรให้ฟัง จะอ่านข่าวตงโว้ยยยย แต่...หัวข้อมันก็บอกว่า บ่นไปวันๆ เราเรียนห้องเดียวกันตอนม.ต้น เราเรียนรร.เดียวกันจนจบม.๖ แทนที่มันจะจบลงแบบนี้ แต่......เราดันมาติดมหาลัยที่เดียวกันอิก เฮยยยยยย แต่จะหยุดล่ะ จะหยุดทุกอย่างไว้ และตั้งใจเรียนภาษาจีนเต็มที่ เพื่อที่จะได้ไปหาตงเฉิงของฉัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น