ขอโทษนะคะที่หายไปซะนานเลย คือช่วงนี้เรียนอ่ะคะ แร้ว.....อะไรหลายๆอย่างก็ทำให้สับสน จนบางทีคิดจะเลิกชอบอาตงไปเรย ไม่รู้เรยนะคะ ว่า...ภาษาจีนจะอยากขนาดนี้ ท้อได้ง่ายๆเรยอ่ะคะ T T วันก่อนยังคิดว่า จะเลิกล่ะ เลิกชอบอาตงล่ะ จะทำไรเพื่อตัวเองล่ะ แต่มาวันนี้ ก้คิดได้คะ แระถามตัวเองว่า.......
จิงๆแร้ว ชอบเขา หรือ เพราะอยากเปนเหมือนเขา เหอะๆ น่าตลกนะคะ ที่คำตอบมันเปนทั้ง ๒ อย่าง
รักอาตง เพราะตงเปนคน ยิ้มเก่ง น่ารัก บางครั้งก้โลกส่วนตัวสูง เปนคนแคร์แฟน เปนคนที่พอคิดถึงก้ทให้ยิ้ม เปนที่พอเรียนจบเอกจีน ก้อยากจะพูดกะคนๆนี้คนแรกเรยย ยย
ครั้งแรกที่เราเจอกัน ตอนนั้นฉันยุ่ ม. ๒ ฉันเริ่มชอบดูซีรีย์ ฉันรู้จักคนแค่ "อาจิน" 阿金 ตอนนั้นกชอบคุนเพราะ ความรักของคุนมันเหมือนฉันมาก เพราะทุ่มเท เท่าไรคนๆนั้นก้ไม่เคยเห็นมัน
หลังจากซีรีย์เรื่อง แกล้งจุ๊บฯ ที่โฮมเอามาเปิดให้ฉันดู จบไปได้ไม่นาน ฉันก้ได้ดูMVที่คุนแสดง ฉันพูดจิงๆว่า......MVที่คุนเล่นกะ ฮิฮิ คุนน่ารักสุดๆไปเรย ฉันชอบตอนคุนเอาลูกโป่งมาให้เจ๊ฮิ คุนน่ารักเว่อออ แต่ฉันก้ไม่รู้ว่าคุนเปนไค แระไม่รู้ด้วยว่าคุนคือ อาจิน ของฉัน!!
ฉันปล่อยให้เวลาล่วงโรยไปเปนเวลา 1 ปี จนสุดท้าย วันที่ 26 มกราคม 2008 ฉันก้เจอคุนอิกครั้ง ในเรื่องปิ้งรักฯ แต่ฉันจำคุนไม่ได้ ฮาๆๆๆ ตลกดีเนอะ ฉากแรกที่ฉันดู ดูแบบทรมานมาก เพราะดูไป คิดไปว่าเจอคุนที่ไหน น่าคุ้นเว่อร์ จนฉายแรกของวันจบ ฉันปิดทีวีนอน แร้วๆก่อนจะหลับ ฉันก้คิดได้ว่า "อาจิน" นี่หว่า.......ฉันสดุ้งพูดคำว่า อาจิน แร้วก้หลับเรยยยยย >/////<
หลังจากที่รู้ว่า ไม่ได้ล่ะ รักคนนี้มากขึ้นๆ ผลมาจากหนังเรื่องนี้ ฉันก้ไปอ่านประวัติฯของอาตง แร้วฉันก้ต้องตกใจ เมื่อรู้ว่า......ตลอดเวลาเขายุ่ใกล้ฉันตลอด ฉันเรยรู้แร้วว่า คนๆนี้น่าชื่นชม ยิ่งรู้จักมาก ยิ่งชอบ ยิ่งชอบ ยิ่งรัก (เหมือนเพลงพี่บี้อ่ะ) ฉันรักเขา แระอยากเปนเหมือนเขา อยากวาดรูปเก่ง อยากเข้าใจเขาให้มากๆ คนที่ต้องแบกภาระหนี้สินตั้งแต่อายุ 19 ปี แทนที่จะได้สนุกกะวัยที่ต้องเข้าสังคม แต่เขากลับเรียนไป ทำงานไป ฉันล่ะปลื้ม ผช. คนนี้ที่ซู้ดเรยยยย >/////<
รู้แระเข้าใจวันนี้ล่ะ ว่า....เลิกรักคนๆนี้ไม่ได้จิงๆ คนที่ทำให้ฉันมีวันนี้ คนที่ทำให้ฉันมีเป้าหมายที่จะเดิน แระเชื่ว่า....ถึงยังไงคนๆนี้ก้จะยุ่เคียงข้างฉัน ในหัวใจของฉัน ฉันจะไม่จากไปไหน ฉันสัญญา!!
